النكرة والمعرفة وأنواع المعارف في اللغة العربية 2025

Het wordt beschouwd als een van de belangrijkste regels, omdat de woorden en namen in de taal zeer talrijk en oneindig zijn. Sommige daarvan zijn wat mensen weten en sommige zijn dubbelzinnig en niet bekend omdat ze niet duidelijk zijn. Als je een woord hoort, je kunt je de betekenis ervan voorstellen, omdat het ook een bekend ding of een bekende persoon aanduidt, zodat dit bekende woorden worden. Wat betreft de onduidelijke woorden die niets bekends aangeven, want als je ze hoort, kun je ze niet kennen en kun je je niet voorstellen wat ze zijn. Geef dit aan, zodat deze taalkundig verwerpelijk worden. Laat ons daarom het onbepaalde zelfstandig naamwoord, de kennis en de soorten kennis kennen.

Onbepaald zelfstandig naamwoord en kennis in de Arabische taal

Onbepaalde woorden in de taal

• Het verwijst naar dingen in het algemeen die niet specifiek zijn qua betekenis of geslacht, en als je het hoort, kun je de bedoelde betekenis niet begrijpen.

• Een voorbeeld is het woord “
  
  boek
  
  “Als we het horen, weten we niet welk boek bedoeld is, omdat er veel boeken beschikbaar zijn, dus wat wordt er specifiek met dit woord bedoeld? We weten het niet.

• Het onbepaalde zelfstandig naamwoord is verstoken van (de), zoals een mens en een man, een pen en een boek.

Gedefinieerde namen

• Het verwijst naar een bekend en specifiek ding of een specifieke persoon.

• Voorbeelden van bekende zelfstandige naamwoorden zijn Ahmed, Saeed en jij en ik.

• Als we zulke voorbeelden bekijken, ontdekken we dat als we Ahmed zeggen, we hier een specifieke persoon bedoelen, en als we jou of ik zeggen, weten we ook dat er specifieke mensen worden bedoeld.

• Het spraakkader is gericht geworden op specifieke mensen, en er is hier geen ruimte voor dubbelzinnigheid, in tegenstelling tot wanneer je het hebt over een onbepaald persoon.

Borden die de onbepaaldheid aangeven

• Het onbepaalde zelfstandig naamwoord is bekend
  
  Het bevat geen bepaalde lidwoorden.
  

• Ze heeft geen geweten.

• Onbepaalde zelfstandige naamwoorden staan ​​erom bekend dat ze een tanween bij zich hebben, zoals 'een man, een geleerde, een gast', maar het is niet noodzakelijk dat elk woord met een tanween een onbepaald zelfstandig naamwoord is.

• Definitieve woorden hebben ook tanween, zoals bijvoorbeeld zelfstandige naamwoorden.

Voorbeelden van onbepaalde zelfstandige naamwoorden

• Ik inhaleerde nectar.

• Mijn moeder kocht een cadeau voor mij.

• Er kwam een ​​man naar ons huis.

• Mijn vader kocht een auto.

• Ahmed heeft een pen.

De onderstreepte woorden in de vorige voorbeelden zijn onbepaalde zelfstandige naamwoorden, en we hebben in deze voorbeelden gezien wat er wordt bedoeld met het onbepaalde zelfstandig naamwoord. In het eerste voorbeeld wisten we niet waarvoor deze nectar specifiek bedoeld was, aangezien de nectar van bloemen veel is. en verschillend afhankelijk van het type bloem.

Tweede voorbeeld

We ontdekken dat de moeder een cadeau heeft gekocht, maar we weten niet wat voor soort cadeau dit is of wat de vorm ervan is. Ook in het volgende voorbeeld weten we ook niet wie de man in ons huis is. Het volgende voorbeeld is hetzelfde , omdat je merkt dat je in een niet-gespecificeerde algemeenheid spreekt.

We weten niet over welke pen hij het had of welke auto de vader kocht, aangezien dit allemaal dubbelzinnig is, en dus hebben we de vorm van de onbepaalde zelfstandige naamwoorden geleerd, en weten we de bedoelde betekenis ervan.

Borden die bekende namen aangeven

De eerste aanwijzing

• Het gedefinieerde zelfstandig naamwoord staat bekend als hebben
  
  Identificatiegegevens
  
  Het is “de” zoals “school, ziekenhuis, muur”.

• Dit is een van de gemakkelijkste manieren om aan te geven dat dit kennis is.

• Via deze methode is het ook mogelijk om het onbepaalde lidwoord om te zetten in een bepaald zelfstandig naamwoord, door het bepaalde lidwoord als volgt aan het woord toe te voegen, zoals:
  
  “Een boek wordt een boek.”
  

• In het voorbeeld wordt het u duidelijk dat wanneer we 'boek' zeggen, we niet weten welk boek bedoeld is, maar wanneer het wordt gedefinieerd door 'de', wordt duidelijk welk boek precies is gelezen.

• We merken hier op dat we geen nunatie kunnen plaatsen op enig woord dat ‘de’ bevat, aangezien het een grote fout is om bijvoorbeeld ‘de pen, het boek’ te zeggen.

• Omdat we weten dat een van de tekenen van het onbepaalde zelfstandig naamwoord de aanwezigheid van een zelfstandig naamwoord is, dus hoe kan een zelfstandig naamwoord tegelijkertijd een onbepaald zelfstandig naamwoord en een bepaald zelfstandig naamwoord zijn?

De tweede aanwijzing

Juiste namen

• De vlag is de naam van een persoon, stad of land, omdat deze namen een specifieke naam aangeven.

• Bijvoorbeeld: ik reisde naar Parijs, Mohammed kwam, ik speelde op straat.

• Uit de voorgaande voorbeelden blijkt dat Paris, Muhammad en Street allemaal gedefinieerde zelfstandige naamwoorden zijn, omdat ze verwijzen naar bekende en specifieke dingen.

• Parijs staat bekend als een land, Mohammed staat bekend als zijn persoon, en de straat is bekend door er het bepaald lidwoord aan toe te voegen.

Belangrijke notitie

Namen van landen, bijvoorbeeld ‘Jordanië, Irak.’ We verduidelijken hier dat ‘de’

Het is een deel van de naam

Het is geen definitief lidwoord, wat betekent dat de namen van landen worden gedefinieerd, ongeacht of ‘de’ eraan wordt toegevoegd of niet.

Het derde bewijs van de semantiek van kennis

Voorbeelden van voornaamwoorden in de derde persoon zijn:

• Hij is mijn vader, hij is mijn moeder, hij is mijn broers, hij is mijn tantes, hij is mijn ooms.

• Voornaamwoorden in de tweede persoon
  
  Voorbeelden van voornaamwoorden in de derde persoon zijn onder meer (jij voor het mannelijke enkelvoud, jij voor het vrouwelijke enkelvoud, jij voor het dubbele, mannelijk of vrouwelijk, jij voor het vrouwelijke meervoud, jij voor het mannelijke meervoud).

• Alsof je een hardwerkende jongen bent, jij
  
  Actief meisje
  
  Jullie werken hard, jullie werken hard, jullie zijn geweldige meiden, jullie zijn goede kinderen.

• We merken op dat alle voorgaande voornaamwoorden voornaamwoorden in de derde of derde persoon zijn
  
  Gewetensspreker
  
  De voornaamwoorden van de tweede persoon zijn afzonderlijke voornaamwoorden en ze zijn allemaal bepaald.

• Er zijn relatieve voornaamwoorden zoals:
  
  Ha en Kaf
  
  Het wordt verbonden met het zelfstandig naamwoord, en deze voornaamwoorden op zichzelf worden gedefinieerd, en wanneer ze verbonden zijn met het zelfstandig naamwoord, maken ze het gedefinieerd door het voornaamwoord, zelfs als dit zelfstandig naamwoord onbepaald is. Om dit te begrijpen, zijn hier de volgende voorbeelden: Zijn boek is prachtig, je boek is interessant.

De sterkte van voornaamwoorden varieert,

Het is hier in drieën verdeeld, afhankelijk van zijn kracht in definitie:

Sectie een

• Het voornaamwoord dat naar een spreker verwijst, is sterker, zoals ‘ik, wij’.

Tweede sectie

• Het voornaamwoord dat verwijst naar de geadresseerde, dat qua definitie naast het eerste staat, inclusief 'jij, jij'.

Sectie Drie

• Wat werd ingevoerd om de derde persoon aan te duiden, en dit volgt de tweede persoon in kracht, inclusief ‘zij, zij, zij’.

Drie andere connotaties van kennis

De namen van het signaal

• Er zijn er veel in de taal, inclusief “dit, dat, deze, deze, deze, hier, daar.”

• Alle demonstratieve zelfstandige naamwoorden worden gedefinieerd omdat we daarmee naar iets specifieks en bekends verwijzen.

• Voorbeelden hiervan zijn: ‘Dit is een man’, ‘Dit is een meisje’, ‘Dit zijn kinderen’.

Relatieve zelfstandige naamwoorden

Alle relatieve zelfstandige naamwoorden uit

Kennis

Het relatieve zelfstandig naamwoord is een zelfstandig naamwoord dat aangeeft

Eén ding in het bijzonder

In de zin is de betekenis van de zin niet compleet zonder deze zin, en het relatieve zelfstandig naamwoord komt in een zin die bekend staat als het relatieve familielid.

Voorbeelden van relatieve voornaamwoorden zijn onder meer:

• Dat
  
  Voor het mannelijk enkelvoud.

• WHO
  
  Voor het dubbele mannelijke.

• Van wie
  
  Naar meervoud mannelijk.

• Dat
  
  Voor het vrouwelijke enkelvoud.

• WHO
  
  Voor de vrouwelijke dualiteit.

• Lati of wie
  
  Vrouwelijk meervoud.

• Het is ook een relatief zelfstandig naamwoord
  
  Wie, wat, q
  
  ‘Wie’ is het rationele relatieve zelfstandig naamwoord, of het nu meervoud of enkelvoud is, vrouwelijk of mannelijk, terwijl ‘wat’ het relatieve relatieve zelfstandig naamwoord is.
  
  Het irrationele
  
  Het komt ook met het vrouwelijke, mannelijke, enkelvoud en meervoud.

Voorbeelden van relatieve zelfstandige naamwoorden zijn de volgende zinnen:

• Mijn trainer kwam.

• De twee die uitblonken in de competitie.

• Degenen die hard werkten, wonnen.

• Ik zag haar de bloemen water geven.

• De meisjes die de prijs wonnen, waren aanwezig.
  
  Dit zijn degenen die uitblonken in het examen.

• Degenen die goed trainden en met toewijding speelden, wonnen.

• Neem alleen mee wat je nodig hebt tijdens onze reis.

• Daarom worden relatieve zelfstandige naamwoorden altijd geconstrueerd, behalve
  
  De twee en de twee
  
  Ze ontleden altijd het duale, dus zijn ze nominatief met de alif, accusatief met de ya’ en genitief met de ya’.

• Het relatieve zelfstandig naamwoord komt in een zin genaamd
  
  Conjunctieve link
  
  Deze zin moet een voornaamwoord hebben dat verwijst naar het relatieve relatieve zelfstandig naamwoord, zoals 'Ik vind het leuk wat je schrijft.' De relatieve zin moet nominaal, verbaal of verbaal zijn.
  
  zin
  
  Ofwel bijwoord of
  
  Aangrenzend en bijwoordelijk
  
  .

Namen toegevoegd om te weten

• Als je samen met een beroemde tv-persoonlijkheid verschijnt, zoals een beroemde actrice, zul je net zo beroemd worden als zij.

• Dit is wat er gebeurt met een zelfstandig naamwoord dat aan een kennis wordt toegevoegd en het wordt een soortgelijke kennis.

• Beschouw de volgende voorbeelden
  
  “Ik heb een televisie gekocht”
  
  Als de zin zo eindigt, wordt het woord televisie een onbepaald zelfstandig naamwoord, omdat we niet weten welke televisie dit is.

• Maar wanneer de zin luidt: ‘Ik heb de tv van Ahmed gekocht’, wordt het woord ‘TV’ hier definitief omdat het is toegevoegd aan een bepaald zelfstandig naamwoord, namelijk de naam Ahmed.

• Het zelfstandig naamwoord dat aan een bepaald zelfstandig naamwoord wordt toegevoegd, hoeft helemaal niet “de” toe te voegen.

Kennis en het onbepaalde zelfstandig naamwoord na het bijvoeglijk naamwoord

is opgenomen

Hoofdstuk over kennis en het onbepaalde lidwoord onmiddellijk na het bijvoeglijk naamwoord

Omdat het geen ondergeschikt deel is, werd het hoofdstuk opgenomen door Ibn Ajrum, moge God hem genadig zijn, en het opnemen ervan had een reden. Toen hij in zijn definitie vermeldde dat het bijvoeglijk naamwoord volgt op het zelfstandig naamwoord in het bepaalde en onbepaalde deel, maakte het tot een reden om het hoofdstuk over het kennen van het bepaald zelfstandig naamwoord of het onbepaald zelfstandig naamwoord voor je achter te laten.

Kennis werd vóór het onbepaald lidwoord genoemd omdat het een verdeling van het zelfstandig naamwoord is. Het kan kennis zijn of een onbepaald lidwoord zonder derde, dus daar was een reden voor:

• Kennis heeft een hogere status dan het onbepaalde lidwoord, omdat het iets specifieks aangeeft.

• Iets specifieks weten is gemakkelijker dan weten wat het is, zonder beperking tot een getal.

Concluderend moet worden vermeld dat

Onbepaald zelfstandig naamwoord en kennis in de Arabische taal

Het beperkt zich niet tot kennis, het is bekend dat het betrekking heeft op specifieke en bekende dingen

We merken op dat kennis niet beperkt is tot de typen die alleen zijn genoemd, maar dat er een zevende type is, namelijk het onbepaalde lidwoord dat bedoeld is als een oproep, zoals ‘Oh jongen, oh man.’ Hier is ‘Wald’ een onbepaald lidwoord, maar het kreeg definitie door de oproep, omdat we een specifieke persoon bedoelden toen de oproep naar hem werd gedaan.

Het zelfstandig naamwoord toegevoegd aan de kennis

• Het onbepaalde zelfstandig naamwoord
  
  Het kan worden gedefinieerd door het toe te voegen aan een woord dat het aanduidt, zodat het gedefinieerd wordt. Als we bijvoorbeeld zeggen: 'Ik heb een pen geleend', duidt het woord 'pen' hier op geen enkele inhoud.

• Maar als we zeggen: ‘Ik heb de pen van Mohammed geleend’, wordt het hier een pen die wordt gedefinieerd als het bezit van Mohammed, en ik heb hem van hem geleend, dus de definitie hier is een aanvulling op kennis of kennis.

• Op dezelfde manier, als we ‘jawal’ zeggen, wordt het een onbepaald lidwoord dat niets duidelijks aangeeft, maar als we ‘jawal’ zeggen, wordt het ‘jawal’ vanuit het abstracte.
  
  niemand
  
  Weten geeft aan dat de mobiele telefoon van mij is, en hier is het voornaamwoord toegevoegd.

• Merk op dat het in de voorgaande voorbeelden niet mogelijk is om er een alif en een lam aan toe te voegen, net zoals het niet mogelijk is om een ​​zelfstandig naamwoord in te voeren
  
  Zelfstandig naamwoord
  
  Het is moeilijk te zeggen
  
  Al Jawali
  
  Of om de pen van Mohammed te zeggen. Op dezelfde manier is het verkeerd om de pen van Mohammed te zeggen, maar het is juist om de pen van Mohammed te zeggen.

Bekend als:

• Al voert altijd zelfstandige naamwoorden in om hun definitie ten goede te komen, zoals een mens of een pen, zodat ze de mens of de pen worden, en dus dient het om ze te definiëren omdat het hun geslacht aangeeft. Daarom wordt Al hier een geslacht genoemd. en Al kan ook als cadeau komen, bijvoorbeeld als de vakantie is begonnen.

• Al kan als toevoeging komen en heeft geen voordeel qua definitie, zoals bij Al-Hasan en Al-Hussein. Als we naar Hasan of Hussein kijken, zien we dat elk van hen een zelfgedefinieerde wetenschap is die niet gedefinieerd hoeft te worden. , dus Al hier is slechts een toevoeging.